Πως γεννηθηκε ο καπιταλισμος

Στο ξεκίνημα …

Θέτοντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο και αναζητώντας τον τρόπο να αξιωθεί ο καθένας να σταθεί στο δικό του κοινωνικό βάθρο της νίκης δεν μπορούμε παρά να ξεκινήσουμε από τον ίδιο τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του.
Πως αλλιώς να αξιώσεις τον άνθρωπο, εάν δεν τον πλησιάσεις ως άνθρωπο;
Πως να μιλήσεις για την κοινωνία του, εάν δεν τον αντιληφθείς ως το μοναδικό κεντρικό συστατικό της στοιχείο ; εάν δεν εννοήσεις ότι οι κοινωνίες φτιάχθηκαν για όλους τους ανθρώπους …
Στον αντίποδα αναφέρομαι σε αυτό που κυριαρχεί στις μέρες μας και αιώνες τώρα στις θεωρίες που ταλανίζουν τους ανθρώπους, τις κοινωνίες, τον πλανήτη τον ίδιο.
Πως αλήθεια μπορείς να τον θέσεις στο επίκεντρο, όταν τον θεωρείς μηχανή παραγωγής και αντικείμενο εκμετάλλευσης ;
Σε όσους βλέπουν ή κρυφοβλέπουν τον άνθρωπο ως μηχανή παραγωγής, ως γρανάζι μηχανισμών, ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, ως μέσο επιβεβαίωσης μιας ψυχοπαθογενούς προέλευσής, ιδιότητάς τους ως υπερανθρώπων θα έλεγα να το βουλώσουν, να πάψουν να μιλάνε, να αποσυρθούν σεμνά, όσο τους μένει καιρός.
Η αξίωση του ανθρώπου είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει την δική τους απαξίωση. Μήπως τόσο καιρό το ίδιο δεν κάνουν; Προσπαθούν να απαξιώσουν τους ανθρώπους για να ξεχωρίσουν οι ίδιοι, να παίξουν το επί αιώνες γνωστό σε αυτούς παιχνίδι, της στέρησης, της εξουσίας, της επιβολής και της εξαγοράς … .

Δεν θα ψάξουμε να βρούμε στον άνθρωπο την πνοή του Θεού, την θεϊκή προέλευση, τις εξωγήινες καταβολές και τα γενετικά πειράματα άλλων όντων και πολιτισμών. Αυτά ανήκουν σε άλλες σφαίρες που δεν μας ανήκουν, δεν μπορούμε καν να τις αγγίξουμε εμείς. Ακόμα όμως και εάν τα όντα αυτά υφίστανται και έχουν μέσα τους τις ιδιότητες που κάθε θρησκεία τους προσδίδει, κανένα δεν θα διαφωνήσει με τον αγώνα μας, καθώς όλα την αξίωση των ανθρώπων και των κοινωνιών τους φαίνεται στα «ιερά κείμενα» των θρησκειών πως ζητούν. Δεν θα ασχοληθούμε συνεπώς με την μεταφυσική, αλλά με το απτό παρόν, την φυσική … και εάν υπάρχει αόρατη προσωπική και κοινωνική αύρα θα φροντίσουμε να την γλυκάνουμε, να της δώσουμε την μυρωδιά της άνοιξης.

Ψάχνοντας για πολλές νομοτέλειες στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας και πορείας σίγουρα θα γελαστούμε. Μόνο κανόνες μπορούμε να βρούμε και οι κανόνες έχουν πάντα τις εξαιρέσεις τους. Δεν μπορούμε να στηριχθούμε σε πολλούς κανόνες, παρά μόνο σε ένα : στον άνθρωπο και στα ζωικά χαρακτηριστικά του.
Ο μόνος νόμος είναι πως εάν δεν τραφείς θα πεθάνεις, εάν δεν πιείς νερό το ίδιο.
Εάν δεν προστατευτείς από τα άλλα στοιχεία και επιθετικούς οργανισμούς της φύσης, αργά ή γρήγορα θα ασθενήσεις και με βεβαιότητα κάποια στιγμή θα πεθάνεις.
Εάν ακόμα δεν καταφέρεις να «αναπαραχθείς» το γένος σου θα εκλείψει.
Είναι σαφές πως ο μόνος «νόμος» που μπορεί να ισχύσει για τον άνθρωπο, είναι ο φυσικός νόμος της βιολογίας του, της ίδιας της ζωικής του υπόστασης και φύσης.
Αυτός είναι ο νόμος που διέπει τον άνθρωπο από την σύλληψή του έως τον θάνατό του, ο ίδιος για όλα τα έμβια όντα του πλανήτη … .
Σήμερα, πολλοί από εμάς ζούμε και βιώνουμε πιστεύοντας πως έχουμε παραμερίσει αυτό το νόμο, ενεργούμε ακόμα και αντίθετα από αυτόν, τον έχουμε αφήσει σε υπολανθάνουσα κατάσταση, είναι μια πραγματική επιτυχία όσων θέλουν να μας κάνουν να νοιώθουμε μηχανές και εξαρτήματα … .
Στην πραγματικότητα όμως, όλοι πεινάμε, όλοι κρυώνουμε ή ζεσταινόμαστε, όλοι χρειαζόμαστε ξεκούραση και ύπνο, όλοι νοιώθουμε την ανάγκη της ερωτικής πράξης … . Στην πραγματικότητα οι νόμοι της φύσης μας εξακολουθούν πάντα να διατρέχουν την ζωή μας, να την ορίζουν … ακόμα και όταν νομίζουμε πως μπορούμε να τους ξεχάσουμε ή να τους ξεπεράσουμε.

Από την σύλληψη και την γέννηση ενός ανθρώπου οι βιοτικές του ιδιότητες και οι βιοτικές του ανάγκες κυριαρχούν πάνω του και σηματοδοτούν την ανάγκη της κάλυψής τους. Αυτές δημιούργησαν και τις πρώτες κοινωνίες. Από την οικογένεια που αντιλαμβάνεται την ανάγκη της εγγύου γυναίκας για προστασία της ίδιας και του εμβρύου της, από το κλάμα του πεινασμένου βρέφους, μέχρι την προστασία του ανήμπορου γέροντα της οικογένειας, η οικογένεια και μετά η φρατρία, η γενιά, η φυλή δημιουργήθηκαν πάνω στην ανάγκη της κάλυψης αυτών των κυρίαρχων νομοτελειακά αναγκών. Εάν η έγγυος γυναίκα αφηνόταν απροστάτευτη, εάν το βρέφος αφηνόταν χωρίς τροφή και προστασία σύντομα θα είχε πεθάνει και λίγο αργότερα το ανθρώπινο γένος θα είχε εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης. Ο αγώνας για την ζωή, η μάχη της επιβίωσης, περασμένη μέσα στο γενετικό μας υλικό, είναι η ίδια που δημιούργησε τις κοινωνίες μας. Ακόμα και στην εξέλιξη και γιγάντωσή τους οι κοινωνίες ποτέ δεν έπαυσαν να ευαγγελίζονται το κοινό καλό, την πρόοδο και την ασφάλεια όλων, έννοιες και στοιχεία που ανήκουν όλα στον κύκλο της εξασφάλισης των βιοτικών αναγκών. Δομημένες πάνω στην αναγκαιότητα της βιοτικής αλληλεγγύης και της ισότητας είναι οι κοινωνίες των ανθρώπων. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι τα ελάχιστα μιας πραγματικής κοινωνίας. Δεν θα δημιουργούνταν οι κοινωνίες και κανείς δεν θα παρέμενε σε αυτές εάν δεν υπήρχε η αλληλεγγύη και η ισότητα. Κανείς δεν θα ανεχόταν να μην τρώει, ενώ οι άλλοι τρώνε, κανείς δεν θα ανεχόταν να παίρνει το χειρότερο ή το μικρότερο κομμάτι τροφής, να μένει έξω από την σπηλιά συνέχεια αυτός για να κοιμούνται ζεστά και με ασφάλεια πάντα οι άλλοι, κανείς και καμία δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την έλλειψη συνδρομής στην ανάγκη κάλυψης βιοτικών αναγκών, του ίδιου και των παιδιών του, κανείς δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την άνιση εξαίρεσή του από την αναπαραγωγή και την ερωτική πράξη … . Οι κοινωνίες δομήθηκαν πάνω στις αρχές αυτές που θα πρέπει να τις θεωρήσουμε ψυχικές, άϋλες βιοτικές ανάγκες της κοινωνικής συμβίωσης.

Καθώς έχουμε στον δυτικό κόσμο «πειστεί» και ενταχθεί στην μηχανιστική αντίληψη της ζωής και πέρα από όσα τυχόν μπω στην ανάγκη να αναφέρω στο μέλλον ας σκεφτεί ο καθένας, η καθεμία από εμάς τα πιο πάνω και ας κάνει τις αναγωγές που είναι αναγκαίες για να εννοήσει το ανθρώπινο «είναι» και το κοινωνικό «γίγνεσθαι», Ας σκεφτεί πόσο έχει απαχθεί η σκέψη των περισσοτέρων από την λειτουργία ανθρώπων και κοινωνιών με βάση τις αρχές αυτές, αλλά και πόσο οι βιοτικές αυτές ανάγκες είναι στην πραγματικότητα αυτές που νομοτελειακά καθορίζουν την πορεία μας και την πορεία των κοινωνιών μας. Αρκεί να τις εννοήσουμε και να τις συλλάβουμε για να εννοήσουμε την ιστορία και να χτίσουμε ένα ουσιαστικά και πραγματικά ανθρώπινο κόσμο.

(συνεχίζεται ...)


Ειμαι υποχρεωμενος να κανω μια μικρη παρεμβαση σε αυτο το πραγματι θαυμασιο δοκιμιο εισαγωγης στην Πολιτικη Ψυχολογια του Ανθρωπου.
Ο λογος ειναι οτι συχνα μεσα σε αυτο το αναδρομικο σκεπτικο για την αντιληψη της "αρχης" του ειδους μας , μια πολιτικη και θρησκευτικη επιλογη , συχνα εκλαμβανεται ως φυσικη...Το ονομα της ....Η οικογενεια.....
Ο αγωνας ζωης που δινω απο το 1999 με την κατοχυρωση μιας αναλυτικης μελετης των τοιχογραφιων της Θηρας , γινεται για να γινει γνωστο ακριβως αυτο το σημαντικοτατο δεδομενο της εξελιξης του ειδους μας....
Οτι δηλαδη η μορφη κοινωνικης ζωης του ανθρωπου αλλαξε περιπου το 3000πΧ οπου φαινεται να παρουσιαζεται η οικογενεια και η πατροτητα σαν στοιχεια που αλλαξαν την βαθεια σοσιαλιστικη αρχικη πορεια του ειδους μας , που στα πρωγενεστερα σταδια ζουσε κοινοβιακα και ολα τα αγαθα ανηκαν σε ολους , ακομα και τα ιδια τα παιδια της κοινοτητας τα οποια θεωρουνταν δωρο της Φυσης ....
Ειναι πολυ σημαντικο να γινει απολυτα κατανοητη αυτη η αρχη για να δουμε οτι η ατομικοτητα , η ιδιοκτησια και η μετατροπη του τροπου ζωης απο κοινοβιακο σε οικογενειακο με βαση τους γαμετες και τα τεκνα τους , αλλαξαν θεμελιακα τις αξιες του Ανθρωπου μεταφεροντας την μαθηση και τη γνωση απο την κοινωνια στην οικογενεια....
Παραλληλα εμφανιζονται μοιραια και νομοτελειακα οι κοινωνικες ταξεις , αφου πλεον καθε παιδι χανει την "θεικη" καταγωγη του και ανηκει πλεον στους γονεις του και στον κοινωνικο ρολο που παιζουν στην ομαδα στην οποια ανηκουν!
Η σοσιαλιστικη κοινωνια των προιστορικων ανθρωπων μετατρεπεται σε πρωτο καπιταλιστικη ,
οι κοινωνικες ταξεις παιρνουν τη θεση του πανδημικου χαρακτηρα του κοινοβιου και οι γαλαζοαιματοι αρχιζουν να ξεχωριζουν απο τους κοινους θνητους , εισαγοντας την θρησκεια του "φωτισμενου" , του "εκλεκτου του θεου" και των αλλων που αναλογα με την σχεση τους με τους κατεχοντες ποικιλουν απο απλα παρασιτα η δουλοι και σκλαβοι, ως προνομιουχα μελη της κοινοτητας που ανελκυονται βασει κανονων που βαζουν φυσικα οι κατεχοντες που συνηθως ταυτιζουν ακομα τις 3 εξουσιες τους σε μια
Ειναι η κλαση των παπαδων , των γιατρων και των πολιτικων , που εκτοτε κυβερνα τον κοσμο και καθοριζει με την ισχυ τους ποιοι και πως θα βγουν απο το λουκι της μοιρας τους να γεννηθουν φτωχοι η ασημοι...

Μην το ξεστρατίσουμε το θέμα Παναγιώτη σε επίπεδο κοινωνιολογικής ιστορίας.
Οποια σχολή και να ακολουθήσουμε, της οικογενειακής συγκρότησης ή της αγελαίας ως 1ης μορφής κοινωνικής συγκρότησης, θέλω να συμφωνήσουμε ότι το πράγμα δεν αλλάζει.
Η κάλυψη των βιοτικών αναγκών συγκροτεί την κοινωνία και η 1η κοινωνία είναι κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας (δεν θα μπορούσε να είναι και άλλο).

Δημοσιευμένο 1 δευτερόλεπτο πριν #

αναμφισβητητα μητσο...το ζητημα που μπαινει ομως , ειναι πως θα φτασουμε σημερα στον πολιτη,,,ποιον δρομο θα παρουμε για να ικανοποιησουμε τις βιωτικες του αναγκες,,τον ψευτικο της οικογενειας η τον αληθινο της φυσης που τον θελει να γεννιεται τυχαια και να μην χρωστα σε κανενα τιποτα παραπανω απο οσα η κοινωνια εχει να διαθεσει σε ολους