Για να δουμε τι θα δουμε

Από το site του Ο.Α.Κ.Κ.Ε. (http://www.oakke.gr/na429/mig_429.htm)

" ΒΡΩΜΑΕΙ ΠΟΛΥ Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ MIG

Είχαμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής ότι το καθεστώς ετοιμαζόταν να δώσει τον ΟΤΕ στο ρώσικο μονοπώλιο Sistema που εγκαταστάθηκε στις τηλεπικοινωνίες της Ελλάδας με την εξαγορά του 51% της Ιντρακόμ Τέλεκομ, εταιρείας του Κόκκαλη στις αρχές του 2006. Η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ φαινόταν να έχει τελματώσει, όταν ξαφνικά από τον Αύγουστο του 2007 έως σήμερα με μία επιχείρηση αστραπή, ο όμιλος MIG απόκτησε σχεδόν το 20% των μετοχών του Οργανισμού και έγινε ο δεύτερος βασικός μέτοχος του ΟΤΕ μετά το Δημόσιο.
Στο σημείο αυτό η κυβέρνηση ανέκοψε προσωρινά την ξέφρενη πορεία της MIG με μία τροπολογία που βάζει σαν όρο τη κυβερνητική έγκριση για την εξαγορά ποσοστού άνω του 20%. Παρά την τελευταία αυτή κυβερνητική αντίδραση, η αλματώδης πορεία της MIG στον ΟΤΕ και στην οικονομική ζωή της χώρας διαγράφεται μέσα σε μία γενική καθεστωτική αποδοχή που προκαλεί πολλά ερωτηματικά για τον πολιτικό χαρακτήρα και τους σκοπούς της δραστηριότητας αυτού του κεφαλαίου. Έχουμε πολλούς λόγους, κύρια πολιτικούς προς το παρόν, να υποθέτουμε ότι η η MIG είναι ένα πλατύ μέτωπο οικονομικών δυνάμεων που βρίσκονται κάτω από την πολιτική κυριαρχία των ρωσόδουλων.

Η MIG ανήκει στον Όμιλο Μαρφίν.
Η ιστορία του ομίλου Μαρφίν ξεκινάει το 1998 στην Ελλάδα με κύριο περιουσιακό στοιχείο του την τράπεζα Μαρφίν. Από το 1998 μέχρι το 2006 η παρουσία της Μαρφίν στην οικονομική ζωή της χώρας είναι ασήμαντη. Το Μάη του 2006 μία εταιρεία η Dubai Financial LLC, κρατική εταιρεία επενδύσεων του εμιράτου του Ντουμπάϊ, εξαγοράζει το 31,5% του ομίλου Μαρφίν. Ακολουθεί σχεδόν αμέσως μετά η τριπλή συγχώνευση Μαρφίν, Εγνατίας, και Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου. Η τελευταία συνδέεται πολιτικά με το ρωσόφιλο Τάσο Παπαδόπουλο, και «διακρίθηκε» στο παρελθόν για τις οικονομικές της συναλλαγές με το καθεστώς Μιλόσεβιτς. Η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου έχει κατηγορηθεί ότι είναι συνδεδεμένη με τις ρώσικες off shore εταιρείες, δηλαδή ότι είναι ένας δίαυλος του ρώσικου κεφάλαιου στη Δύση. Η ένωση με τη Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου φαίνεται ότι είναι το ποιοτικό άλμα για τη φύση της Μαρφίν. O νέος τραπεζικός όμιλος έχει έδρα την Κύπρο, που είναι επίσης μια ένδειξη ότι η Τράπεζα Κύπρου παίζει ηγεμονικό ρόλο σε αυτήν, και εμφανίζεται μετά τη συγχώνευση ως Marfin Popular Bank. Στη συνέχεια ο όμιλος Μαρφίν μετονομάζεται σε MIG (Marfin Investments Group) και χωρίζεται οργανωτικά στον επενδυτικό κλάδο με το όνομα MIG και στον τραπεζικό κλάδο με το όνομα Marfin Popular Bank (MFB). Η Dubai Financial συμμετέχει στην MFB με ποσοστό 19,9%. Στη MIG συμμετέχει με ποσοστό 9,04% και ένα ποσοστό 6,45% ανήκει στην MFB. Δηλαδή το εμιράτο του Ντουμπάϊ είναι ο κύριος μέτοχος της MIG.
Αλλά κύριος μέτοχος σημαίνει ότι είναι ο μέτοχος που έχει επίσημα τις περισσότερες μετοχές σε σχέση με αυτές που έχει ο κάθε άλλος ξεχωριστά, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι αυτός που ελέγχει πραγματικά την εταιρεία, ιδιαίτερα όταν οι μετοχές του είναι τόσο μειοψηφικές όπως είναι εκείνες του Ντουμπάι στη MIG. Αν το παιχνίδι είναι καθαρό και οι υπόλοιπες πιο μειοψηφικές μετοχές είναι γνήσια διασπαρμένες ανάμεσα σε πολλούς άλλους μετόχους τότε μπορεί ο κύριος μέτοχος να ελέγχει την εταιρία. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ξέρουμε αν η διασπορά των μετοχών είναι γνήσια, δηλαδή αν οι διάφοροι μικρότεροι μέτοχοι δεν είναι απλά τμήματα ενός ενιαίου κεφάλαιου και μάλιστα κρατικού που έσπασε για να μην προδοθεί ότι ελέγχει πραγματικά την εταιρεία. Επίσης ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση το Ντουμπάι είναι ο κύριος μέτοχος της MIG, ο διευθύνων σύμβουλος δεν είναι από το Ντουμπάι, αλλά ένας άνθρωπος του Βγενόπουλου, ο Μαλαματίνας. Αν αυτό το δέχθηκε το Ντουμπάι είναι γιατί το ίδιο το Ντουμπάι ενώ θέλει πολύ να διοχετεύσει σε ασφαλείς επενδύσεις στη Δύση τα πελώρια του αποθέματα σε πετροδολάρια, έχει μεγάλο πρόβλημα να το πετύχει. Κι αυτό γιατί οι δυτικές χώρες είναι εξαιρετικά καχύποπτες, για την ακρίβεια αρνητικές για γενικότερους γεωπολιτικούς λόγους να αφήνουν αραβικά κρατικά ή μισοκρατικά κεφάλαια να κάνουν εξαγορές μεγάλων τους εταιρειών. Κάποιος προφανώς «σφύριξε» στο Ντουμπάι ότι μόνο αν είναι διευθύνων σύμβουλος της MIG ένας έλληνας, που επιπλέον θα έχει και την εμπιστοσύνη των άλλων μετόχων και προφανώς της Λαϊκής Τράπεζας της Κύπρου, τότε θα μπορεί το Ντουμπάι μέσω της MIG να αγοράσει ότι θέλει στην Ελλάδα. Πραγματικά οι εξαγορές αυτές δεν γίνονται με ίδια κεφάλαια της MIG αλλά είναι δισεκατομμύρια Ευρώ που δανείζει το Ντουμπάι στη MIG, για να πραγματοποιήσει αυτές τις επενδύσεις. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αγοράζει το Ντουμπάι την Ελλάδα, όπως που και που ψιλοδιαμαρτύρονται τα ΣΥΝ-ψευτοΚΚΕ για να μην καρφώνονται στους εθνικιστές ότι ανέχονται αυτό το ξεπούλημα. Σημαίνει μόνο ότι ο όποιος πραγματικός ιδιοκτήτης της MIG οφείλει να διασφαλίζει τα κεφάλαια και τα κέρδη του Ντουμπάι. Αυτή τη διασφάλιση πρέπει να την έχει το Ντουμπάι από την καθαρά οικονομική άποψη σα δανειστής. Όμως από καθαρά πολιτική άποψη το ζήτημα είναι ποιος είναι ο αληθινός διαχειριστής της MIG και των κεφαλαίων που επενδύει η MIG. Αυτός σα διαχειριστής των κεφαλαίων μπορεί να κάνει πολιτική με αυτά, αρκεί να έχει την οικονομική έγκριση του κύριου μετόχου, δηλαδή του Ντουμπάι. Το σίγουρο είναι ότι η σημερινή διοίκηση της MIG κάνει πολιτική. Το ζήτημα είναι ποια πολιτική κάνει. Τα στοιχεία που θα εκθέσουμε παρακάτω δίνουν ισχυρότατες ενδείξεις ότι αυτή η διοίκηση κάνει πολιτική υπέρ των ρωσόδουλων.
Αν η διοίκηση της MIG κάνει μια τέτοια πολιτική δεν είναι το Ντουμπάι εκείνο που θα προβάλει το πιο σθεναρό βέτο σε αυτήν. Οι σχέσεις της Μόσχας με τα δυτικόφιλα εμιράτα του Κόλπου έχουν πολύ θερμανθεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά τις πολιτικο-στρατιωτικές συμφωνίες του Πούτιν με τη Σαουδική Αραβία ύστερα από την ουσιαστική στήριξη που έδωσε η δεύτερη στη ρώσικη πολιτική στο παλαιστινιακό. Ειδικά το Ντουμπάϊ διατηρεί άριστες σχέσεις με τη Ρωσία του Πούτιν, αφού έχει γίνει προνομιακός τόπος επένδυσης ρώσικων κεφαλαίων τα τελευταία χρόνια. Τον Οκτώβρη του 2007 ο Πούτιν επισκέφτηκε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και έκλεισε συμφωνίες σε διάφορους τομείς (καταπολέμηση εγκλήματος, χρήση του διαστήματος για ειρηνικούς σκοπούς, διευθέτηση του χρέους της πρώην ΕΣΣΔ). Μεταξύ αυτών ήταν και η συμπαραγωγή δορυφόρου με το Ντουμπάϊ. Οι καλές πολιτικές σχέσεις του Ντουμπάι με τη Ρωσία δεν μπορούν βέβαια από μόνες τους να δώσουν μία πειστική εξήγηση για την πρόσφατη γιγάντωση αυτού του κεφάλαιου στην όλο και πιο υποταγμένη στα ρώσικα συμφέροντα Ελλάδα.
Όμως δείχνουν τις δυνατότητες που έχει να διαχειριστεί αυτά τα κεφάλαια υπέρ της ρώσικης πολιτικής ένας οικονομικός παράγοντας που έχει ηγεμονικό ρόλο μέσα στη Μαρφίν σαν ενδιάμεσος με το ελληνικό κράτος. Δεν ξέρουμε αν αυτός είναι ο ίδιος ο μέχρι χθες άγνωστος Βγενόπουλος που ένωσε τα αραβικά, κυπριακά και ελληνικά κεφάλαια και λειτουργεί σαν εκπρόσωπος του ομίλου σε όλες του τις δραστηριότητες ή είναι κάποιος άλλος που κρύβεται πίσω του.

Το σίγουρο είναι ότι φαινομενικά παράδοξα σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς, δηλαδή και οι ρωσόδουλοι, δεν ενόχλησαν καθόλου τη MIG στην απόπειρά της να καταλάβει εξ εφόδου τον ΟΤΕ και στην ξέφρενη πορεία της στην Ελλάδα. Έτσι, η MIG έχει αγοράσει μέσα στο τελευταίο έτος και σε χρόνο ρεκόρ ηγετικές εταιρείες στην ελληνική αγορά σε εντελώς διαφορετικούς και άσχετους μεταξύ τους κλάδους της παραγωγής, χωρίς κανένα από τα ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΣΥΝ, ψετοΚΚΕ και ΛΑΟΣ να διαμαρτυρηθεί για μια τέτοια απότομη και πρωτοφανή διαδικασία υπερσυγκέντρωσης του κεφάλαιου στη χώρα μας και να της βάλει προσκόμματα. Παράλληλα η MIG δεν ξοδεύει ούτε ένα ευρώ σε νέες παραγωγικές επενδύσεις. Είναι σίγουρο ότι πρόκειται για μια άδεια οικονομικής επέλασης που έχει συμφωνηθεί σε διακρατικό επίπεδο. Τι άλλη δουλειά είχε να κάνει η Μπακογιάννη που στα μέσα του Φλεβάρη του 2007 ταξίδεψε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να συναντηθεί με την πολιτική ηγεσία του Ντουμπάϊ, και συμμετείχε σε δύο επιχειρηματικά συνέδρια που διοργανώθηκαν με την ευκαιρία της επίσκεψής της στο Αμπού Ντάμπι και στο Ντουμπάι; Οι εξαγορές άρχισαν ακριβώς μετά από αυτήν την επίσκεψη.
Αστραπιαία η MIG αγόρασε τον όμιλο Vivartia του Δασκαλόπουλου, που περιλαμβάνει τη ΔΕΛΤΑ, την Chipita, τον Μπάρμπα Στάθη, τα Goody’s και τα Flocafe. Πρόκειται για το μεγαλύτερο όμιλο παραγωγής τροφίμων στην Ελλάδα, με πολύ σημαντική θέση στην Ευρώπη. Η εταιρεία διανέμει τα προϊόντα της σε πάνω από 1 δισ. καταναλωτές σε 29 χώρες, διαθέτει 27 εργοστάσια κι απασχολεί περίπου 13.000 εργαζόμενους διεθνώς. Μετά την εξαγορά της Vivartia, ο Δασκαλόπουλος, που είναι ταυτόχρονα και πρόεδρος του ΣΕΒ και έχει μπει στο παρελθόν στο στόχαστρο του καθεστώτος μέσα από την υπόθεση των «καρτέλ του γάλακτος», εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το Βγενόπουλο ενώ του είχε υποσχεθεί ότι θα παραμείνει στη διοίκηση της εταιρείας. Ο Βγενόπουλος του λέει ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος του ΣΕΒ και πρόεδρος της Vivartia ταυτόχρονα διαρρέοντας ότι δεν θέλει να εμπλακεί στις αντιθέσεις του Δασκαλόπουλου σαν πρόεδρου του ΣΕΒ με την κυβέρνηση! Πιο καθαρή επέμβαση από τη MIG εναντίον της ως τότε πολιτικής του ΣΕΒ δεν μπορούσε να υπάρξει (Ελευθεροτυπία, 14/10/2007). Από την άλλη ο Δασκαλόπουλος κατηγόρησε το Βγενόπουλο ότι τον εξαπάτησε πως θα έδινε έμφαση στην παραγωγική διεθνή επέκταση της Vivartia, και αντί γι αυτό έπαιξε κερδοσκοπικά και «ανήθικα» με τα κεφάλαια του ομίλου στο χρηματιστήριο παραβιάζοντας και τις νόμιμες υποχρεώσεις της προς τους μικρότερους μετόχους. Το παραπάνω φύλλο της Ελευθεροτυπίας γράφει σχετικά: «Το ενδιαφέρον είναι ότι τις ενστάσεις και τους προβληματισμούς Δασκαλόπουλου υιοθετούν πλήρως οι χρηματιστηριακές και εποπτικές αρχές. Η διοίκηση του Χ.Α. αιτιολογώντας την αναστολή διαπραγμάτευσης των μετοχών, σημειώνει ότι αυτή έγινε «μέχρις ότου δημοσιοποιηθούν σαφή και επαρκή στοιχεία του νέου επιχειρηματικού σχεδίου της εταιρείας που προανήγγειλε ο βασικός της μέτοχος».
Σε ακόμη πιο αυστηρό τόνο, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μιλά για «ελλιπή πληροφόρηση» και επισημαίνει ότι η ανακοίνωση της Marfin για διάθεση μετοχών της Vivartia και αλλαγή του επιχειρησιακού σχεδίου μία ημέρα μετά τη λήξη της δημόσιας πρότασης για την απόκτηση του συνόλου των μετοχών, «έρχεται σε αντίθεση με το πληροφοριακό δελτίο και δεν περιλαμβάνει τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για την ορθή και πλήρη ενημέρωση του επενδυτικού κοινού».
Είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με βρώμικους τύπους που οπωσδήποτε δεν δίνουν δεκάρα για την παραγωγή αλλά παίζουν σε κερδοσκοπικό ταμπλό.

Αλλά ο τομέας των τροφίμων ήταν η αρχή. Η MIG εξαγόρασε αστραπιαία, δίνοντας πολύ ψηλές τιμές για κάθε μετοχή, τις ηγετικές και εξαιρετικά σύγχρονες επιχειρήσεις στους τομείς της υγείας, της πληροφορικής, του τουρισμού και της ακτοπλοΐας. Έτσι αγόρασε τα νοσοκομεία, Υγεία, Λητώ, Μητέρα, την εταιρεία πληροφορικής Singular Logic (που καταγράφει τα αποτελέσματα των εκλογών), την εταιρεία Theros (καζίνο Ρίου Αντιρίου) και τον ακτοπλοϊκό όμιλο «ΑΤΤΙΚΑ» του Παναγόπουλου που δραστηριοποιείται στις Κυκλάδες (με τη θυγατρική του Blue Star) και στην Αδριατική με τα Superfast. Σύμφωνα με τη Ναυτεμπορική αναμένεται στο επόμενο διάστημα η αποχώρηση του Παναγόπουλου από τη διοίκηση του Ομίλου. Τελευταίο απόκτημα του παμφάγου MIG είναι η αλυσίδα Ράδιο Κορασίδης-Έλεφαντ.
Αποτυχημένη ήταν η απόπειρα της MIG να εξαγοράσει την Τράπεζα Πειραιώς και την Τράπεζα Κύπρου και να δημιουργήσει ένα τραπεζικό μεγαθήριο, εφάμιλο της Εθνικής, αφενός λόγω της αντίστασης της Πειραιώς, και αφετέρου λόγω της αντίστασης των εθνικιστών της Εκκλησίας της Κύπρου που είναι η βασική μέτοχος της Τράπεζας Κύπρου.
Η MIG δεν εγκαταλείπει όμως τη δραστηριότητα της στην Κύπρο όπου αγόρασε το Χίλτον από τον Όμιλο Λούη. Με βάση την Κύπρο προσπαθεί να αγοράσει τη μεγαλύτερη εμπορική αλυσίδα της Σερβίας. Για να συμμετάσχει στο διεθνή διαγωνισμό που έγινε για αυτή την αλυσίδα, χρειάστηκε να κρυφτεί πίσω από ένα σέρβο επιχειρηματία τον Radomir Zivanic, επειδή όπως είπαμε η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου είναι στιγματισμένη στη Σερβία για τη δραστηριότητα της σε ξέπλυμα χρημάτων του Μιλόσεβιτς. Μόνο μετά την αποδοχή της προσφοράς που υπέβαλε ο Zivanic, και αφού άρχισαν να γίνονται σχόλια στη Σερβία για το κρύψιμο της MIG πίσω του, με επίσημη ανακοίνωσή της η εταιρεία δήλωσε ότι είχε συμφωνία με τον Zivanic για την απόκτηση του 66,67% (ηλεκτρονική πύλη ειδήσεων της Σερβίας, 30/10/2007 - www.blic.co.yu/economy.php?id=937).
.
Τέλος στα τέλη Δεκέμβρη η Marfin Popular Bank ανακοινώνει την εξαγορά της ρώσικης τράπεζας Rosprombank που δραστηριοποιείται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με 30 καταστήματα στις μεγάλες πόλεις της χώρας, όπως τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Αυτή η εξαγορά δεν είναι ούτε ασήμαντη, ούτε συνηθισμένη. Η MPB είναι η πρώτη ελληνική τράπεζα που εξαγοράζει τράπεζα στη Ρωσία.

Για να παραδώσει η κυβέρνηση τον ΟΤΕ στη Ρωσία, θα έπρεπε να έχουν αποσύρει το ενδιαφέρον τους οι ευρωπαϊκές εταιρείες, γιατί πρόκειται για επένδυση σε ένα στρατηγικό τομέα, αυτό των τηλεπικοινωνιών, όπου διεκδικούν δικαίωμα προτίμησης. Ατελείωτους γύρους ομιλιών έχει κάνει ο Αλογοσκούφης με τη γερμανική Deutsche Telekom, την ισπανική Telefonica, και την Austria Telekom. Για να τους απογοητεύσει ακολουθεί την τακτική της παρέλκυσης ενώ φορτώνει διαρκώς χρέη τον ΟΤΕ, όπως με την εξαγορά της αλυσίδας «Γερμανός», επιχειρηματία γνωστού για τις καλές του σχέσεις με το ρωσόδουλο μπλοκ κορυφής και ειδικότερα με το ψευτοΚΚΕ. Ταυτόχρονα περνάει κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του ΟΤΕ και η εξαιρετικά κερδοφόρα θυγατρική Cosmote. Τον Απρίλη του 2007 ο Αλογοσκούφης κατάφερε να απομακρύνει τον πιο θερμό ενδιαφερόμενo, την Austria Telekom (Αυστρία). Στελέχη της δήλωσαν ότι υπάρχει πρόβλημα με την πολιτική της κυβέρνησης που δεν φαίνεται να ψάχνει στα σοβαρά κάποιον στρατηγικό εταίρο. Το ενδιαφέρον των υπόλοιπων όμως παρέμενε ενεργό.
Έτσι δεν μπορούσε να προχωρήσει η Sistema που είχε ήδη αρπάξει ένα κομμάτι του ΟΤΕ αμέσως μετά την εγκατάσταση της στο ελληνικό έδαφος, και συγκεκριμένα την Armentel θυγατρική του ΟΤΕ στην Αρμενία. Για την ώρα παραμένει σε στάση αναμονής και καθόλου δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Οι ευρωπαϊκές τηλεπικοινωνιακές εταιρείες σε ανάλογες ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν παραχωρήσει ποσοστά σε ρώσικα κεφάλαια, αλλά ούτε και σε αραβικά με την εξαίρεση της Μάλτας την οποία εξαγόρασε, ο γνωστός όμιλος του Ντουμπάϊ που ελέγχει τη MIG το καλοκαίρι του 2006 (ετήσια έκθεση ΙΝΕ 2006/EIRO 2005).

Ενώ λοιπόν είχε τελματώσει η διαδικασία της εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή, τον Ιούνη του 2007 η κυβέρνηση αιφνιδιαστικά προχώρησε σε νέα μετοχοποίηση του ΟΤΕ και διέθεσε μέσω χρηματιστηρίου πακέτο μετοχών που αντιστοιχεί σε ποσοστό 10,7% του ΟΤΕ. Έτσι το Δημόσιο έμεινε στο οριακό ποσοστό του 28%, με αποτέλεσμα να είναι ανοιχτός ο ΟΤΕ στο περίφημο ενδεχόμενο της «επιθετικής εξαγοράς», δηλαδή σε αυτό που έκανε στη συνέχεια η MIG. Σε τυπικές ανακοινώσεις ενάντια στη μετοχοποίηση περιορίστηκαν ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ. Αυτή ήταν μία εξαιρετικά μετριοπαθής αντίδραση, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι στο τέλος του 2006 συνδικαλιστές του ΣΥΝ μεταξύ των οποίων και ο Στρατούλης είχαν ανοίξει πανό μέσα στη Βουλή ενάντια στην τροπολογία που άνοιγε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση, αφού επέτρεπε τη μείωση του ποσοστού του Δημοσίου κάτω από το 33,4%. Ήταν ακριβώς με αυτή τη μετοχοποίηση που το ποσοστό του Δημοσίου κατέβηκε από το 33,4%. Θα έπρεπε λογικά να είχε ξεσηκωθεί θύελλα και να απαιτηθεί άμεσα η επαναγορά του ποσοστού που πουλήθηκε από τον ΟΤΕ με αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση της συμμετοχής του κράτους. Τέτοιο αίτημα όμως δεν προβλήθηκε από κανένα από αυτούς που “καταργούν τους νόμους στην πράξη”, ούτε και από την ΟΜΕ-ΟΤΕ. Μία τέτοια ήπια αντίδραση από το καθεστώς δεν δικαιολογείται παρά μόνο αν ήταν φιλική προς τους ρωσόδουλους η διάδοχη κατάσταση. Μάλιστα, το ενδιαφέρον τoυ Ντουμπάι για τον ΟΤΕ δεν ήταν καθόλου άγνωστο ώστε κανείς να μην «υποψιαστεί» ότι στην ξέφρενη πορεία της η MIG θα προσγειωνόταν πάνω στον ελληνικό τηλεπικοινωνιακό κολοσσό που βρίσκεται μέσα στις χίλιες μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πλανήτη. Διαβάζουμε στην Αυγή, 16/12/006: «Η κερδοφόρα αυτή επιχείρηση, που λόγω της δεσπόζουσας θέσης της θα παραμείνει κερδοφόρα για πολλά ακόμη χρόνια, θα περάσει, αν περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης, στα χέρια ενός μεγάλου ευρωπαϊκού οργανισμού σταθερής τηλεφωνίας, της γερμανικής Deutsche Telekom, της γαλλικής France Telecom, της ισπανικής Telefonica, της αυστριακής Telekom Austria, εκτός αν ενσκήψει η Ντουμπάι Ινβέστμεντ, η οποία φαίνεται να έχει εκδηλώσει ήδη ενδιαφέρον ή ενδεχομένως και οι Κινέζοι». Το πανό του ΣΥΝ όμως αφορούσε όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους που αναφέρει το σχόλιο της Αυγής αλλά όχι το Ντουμπάι. Για το ρεσάλτο της MIG στον ΟΤΕ, δεν υπήρξε ούτε μία κατάληψη, ούτε μία απεργία, ούτε μία διαδήλωση. Αντίθετα, οι συνδικαλιστές της ΟΜΕ-ΟΤΕ το Νοέμβρη έπιναν καφεδάκι (!!!) με το Βγενόπουλο. Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό.
Ας δούμε πρώτα πως έγινε το ρεσάλτο της MΙG στο ΟΤΕ. Στα μέσα Αυγούστου η MIG αγοράζει το 5,3 % των μετοχών του ΟΤΕ, καταβάλλοντας 570 εκ ευρώ και γίνεται αυτόματα ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος μετά το Δημόσιο. Αυτό το 5% δίνει το δικαίωμα στη MIG να ζητά τη σύγκληση γενικών συνελεύσεων και να διεκδικήσει μέλος στο ΔΣ. Ένα μήνα αργότερα, αμέσως μετά τις εκλογές η MIG ανακοινώνει ότι κατέχει το 10,76% του ΟΤΕ. Οι μέρες δεν περνάνε άπραγες για την εταιρεία. Στα τέλη Σεπτέμβρη ο Βγενόπουλος συναντιέται με τον Αλογοσκούφη. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο Βγενόπουλος δηλώνει ότι η επένδυση στον ΟΤΕ έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Στα μέσα Οκτώβρη ο ΟΤΕ ανακοινώνει ότι η MIG ελέγχει τώρα το 13,05% του οργανισμού. Υπολογίζεται ότι η εταιρεία είχε διαθέσει πάνω από 1,5 δισ. Ευρώ για να αποκτήσει αυτό το ποσοστό. Ο ΣΥΝ μιλάει για ομηρία του ΟΤΕ από τον εμίρη και «συμπάσχει» με την κυβέρνηση η οποία σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση «πιάστηκε στον ύπνο και βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει με συνέταιρο ένα αραβικό επιθετικό κερδοσκοπικό fund στον ΟΤΕ». Το σημαντικό μέρος αυτής της ανακοίνωσης βρίσκεται στη φράση «χωρίς να το καταλάβει», δηλαδή στην παροχή πλήρους κάλυψης στην κυβέρνηση για το ότι αρνήθηκε να σταματήσει την επέλαση της MIG.
Στα τέλη Οκτώβρη η κρατική εταιρεία του Ντουμπάϊ ανακοινώνει ότι θα αυξήσει τη συμμετοχή της στη ΜIG στο 20% και στην MFB (τράπεζα) στο 30%. Μέσα στο Νοέμβρη η MIG αγοράζει και άλλες μετοχές του ΟΤΕ φτάνοντας στο 17%. Στις 20 Νοέμβρη έγινε επίσημη συνάντηση της ΟΜΕ-ΟΤΕ με το Βγενόπουλο στην οποία όπως προκύπτει από το σχετικό δελτίο τύπου (20/11) ο Βγενόπουλος τους δήλωσε ότι η επένδυση της MIG στον ΟΤΕ είναι μακροπρόθεσμη, έκφρασε το ενδιαφέρον του για την πορεία της επιχείρησης και έκανε αναφορές για τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων. Η ανακοίνωση καταλήγει ότι: «Το προεδρείο της ΟΜΕ-ΟΤΕ το επόμενο διάστημα, θα ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιο, θα εκτιμήσει τις θέσεις και απόψεις που εκφράστηκαν για το παρόν και το μέλλον της επιχείρησης και θα πάρει πρωτοβουλίες στην βάση των διαχρονικών θέσεων και αρχών του συνδικαλιστικού κινήματος». Πρόκειται για μία πρωτοφανή στάση της ΟΜΕ-ΟΤΕ σκανδαλωδώς ευνοϊκή απέναντι στη MIG.
Μετά την άνοδο της MIG στο 17% γίνεται νέα συνάντηση με τον Αλογοσκούφη και το Χατζηδάκη. Το βασικό θέμα συζήτησης ήταν η εκπροσώπηση της MIG στο ΔΣ, πέρα από τον ήδη εγκατεστημένο εκεί Βενιάμη, αφού αντικειμενικά η εταιρεία απόκτησε θέση στρατηγικού επενδυτή.
Σε αυτό το σημείο εκδηλώθηκε μια σύγκρουση Βουρλούμη – Βγενόπουλου που αφορούσε θέματα διοίκησης της εταιρείας, και συγκεκριμένα το δανεισμό του ΟΤΕ για την εξαγορά της Cosmote και την πώληση μίας θυγατρικής του ΟΤΕ, της Infote σε εταιρεία συμφερόντων του Βαρδινογιάννη. Στο μεταξύ η MIG έφτασε στο 18,47% και ζήτησε έκτακτη ΓΣ για τη συζήτηση αυτών των θεμάτων και τη λήψη αποφάσεων από τους μετόχους. Η ΟΜΕ-ΟΤΕ τοποθετήθηκε ανοιχτά υπέρ του Βγενόπουλου στη σύγκρουση του με τον Βουρλούμη. Το σχετικό δελτίο τύπου (5/12) αναφέρει ότι: «Η αλαζονική και απαξιωτική συμπεριφορά της Διοίκησης Βουρλούμη τόσο προς τους εκπροσώπους των εργαζομένων όσο και προς τους μικρομετόχους πήρε ηχηρή απάντηση. Ανεξάρτητα των επιδιώξεων της MIG, η υποχρέωση για έκτακτη Γενική Συνέλευση και η θεματολογία στην οποία καλείται η Διοίκηση του ΟΤΕ να απαντήσει, θεωρούμε ότι είναι άκρως σημαντική».

Η κυβέρνηση αποφάσισε να σταματήσει τη MIG ακριβώς σε αυτό το σημείο και κατάθεσε την τροπολογία Αλογοσκούφη στη Βουλή που απαγόρευε την αγορά πάνω από 20% σε στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ χωρίς κυβερνητική έγκριση. Αυτή η τροπολογία θέλει κάποια ερμηνεία που ακόμα δεν έχουμε με βεβαιότητα. Ίσως να είναι αποτέλεσμα κάποιων αντιστάσεων τμημάτων της κυβέρνησης που αρνούνται να παραχωρησθεί ο ΟΤΕ στη MIG. Αλλά ο Βουρλούμης ως τα τώρα έχει δείξει ταύτιση με το καθεστώς και τον Κόκκαλη οπότε μια τέτοια ερμηνεία είναι αδύναμη. Το πιο πιθανό σχέδιο των ρωσόδουλων είναι να δώσουν μεν τον ΟΤΕ στη MIG αλλά επειδή δεν την ελέγχουν απόλυτα σα μετωπικό σχήμα, θέλουν να χώσουν δίπλα της σα ρυθμιστή και κανέναν Κόκκαλη. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει ήδη εμφανιστεί, ότι δηλ. θα αρθούν οι περιορισμοί στη MIG αν συμμαχήσει με κάποια εταιρεία που έχει εμπειρία στις τηλεπικοινωνίες όπως αυτή του Κόκκαλη που θέλει πολύ να ασχοληθεί με τον ΟΤΕ, αλλά δεν έχει επαρκή κεφάλαια (ηλεκτρονική πύλη sofokleousin 21/9/2007 - www.sofokleousin.gr/archives/2187). Πάντως η ύπαρξη ενός τόσο ισχυρού μετόχου όπως η MIG λειτουργεί αποτρεπτικά για οποιονδήποτε ευρωπαϊκό οργανισμό σκεφτόταν ως τώρα σοβαρά να επενδύσει στον ΟΤΕ. Αν παρ’ ολ’ αυτά εμφανιστεί κάποιος ενδιαφερόμενος οποιαδήποτε αντίθεση εκφράσει η MIG εναντίον του θα είναι ικανή για να τον διώξει. Ότι και να σημαίνει πάντως αυτή η διάταξη το ζουμί είναι ότι αυτή καθυστερεί κάπως τη MIG στον έλεγχο του ΟΤΕ, αλλά καθόλου δεν τη σταματάει. Απόδειξη ότι τελικά έγινε συμφωνία μεταξύ Δημοσίου και MIG που πρόβλεπε τη σύσταση τριμελούς επιτροπής που θα επέβλεπε τη διαδικασία εξαγοράς της Cosmote, στην οποία θα συμμετείχε ο Βενιάμης, άτυπος εκπρόσωπος ης MIG, και δύο μέλη του ΔΣ του ΟΤΕ. Δηλαδή, έγινε συμβιβασμός υπέρ της MIG αφού ενισχύθηκε η θέση της MIG στη διοίκηση. Από την πλευρά της αυτή απέσυρε το αίτημα για τη σύγκληση έκτακτης ΓΣ και ανακοίνωσε ότι δεν θα προσφύγει στην Ευρώπη κατά της τροπολογίας.

Πάντως την πιο χαρακτηριστική πολιτική και μάλιστα «ρώσικη» χρήση της Marfin κατά του μεγάλου δυτικόφιλου κεφαλαίου την είδαμε μόλις προχθές όταν ο Βγενόπουλος αμέσως μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό στο κύπελλο, δήλωσε παρών σαν ενδιαφερόμενος για την αγορά της ομάδας. Αμέσως συγκρότησε ή μάλλον έβγαλε στο φως μια έτοιμη από τα πριν «Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση» μαζί με τον άνθρωπο των ρωσόδουλων Γιαννακόπουλο στον ΠΑΟ, για να μαζέψει τους οπαδούς του ενάντια στους Βαρδινογιάννηδες και να πάρει από τους τελευταίους την ομάδα. Στο πλευρό του στάθηκε αμέσως ο Κόκκαλης που χαιρέτισε ανοιχτά την «κίνηση» του Βγενόπουλου λέγοντας ότι έχει στόχο τη «δημοκρατική λειτουργία των συλλόγων όπως την έχει καθιερώσει ο Ολυμπιακός Πειραιώς»!!! (Ελευθεροτυπία, 18/1/2008)
Μετά από αυτήν την κίνηση του Βγενόπουλου έχουμε πια ελάχιστες αμφιβολίες σχετικά με την πολιτική φύση των εξαγορών της MIG. Είναι πραγματικά εντελώς σπάνιο ένα μεγάλο κεφάλαιο που έχει στρατηγικούς στόχους κερδοφορίας να αγοράσει σε μια χώρα εντελώς ετερεοειδείς παραγωγικές μονάδες και μάλιστα τις ηγετικές και γι αυτό τις πιο «ακριβές» και όχι τις μονάδες ανάμεσα στις οποίες να υπάρχουν κάποιες κάθετες συνέργειες πχ ηλεκτρονικά, τηλεπικοινωνίες, πληροφορική. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι εξαγορές, που αποτελούν τη μεγαλύτερη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφάλαιου στη μεταπολεμική τουλάχιστον ελληνική ιστορία, να γίνονται χωρίς την έγκριση των ρωσόδουλων σαμποταριστών που καταστρέψανε όλη τη σύγχρονη και μεγάλη παραγωγή στη χώρα γιατί έχουν ακριβώς ένα στόχο: να εμποδίσουν τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση του κεφάλαιου που κινείται με όρους καθαρά οικονομικού ανταγωνισμού στη ντόπια και στην παγκόσμια αγορά, δηλαδή του κεφάλαιου δυτικού τύπου.

Η έφοδος της MIG στη χώρα πρέπει να καταγγελθεί από τους δημοκράτες και τους πραγματικούς πατριώτες. Είναι κάτι το εξαιρετικά ύποπτο, σκοτεινό, και πραξικοπηματικό. Είναι οπωσδήποτε κάτι βρώμικο αυτό που παίρνει ξαφνικά και μέσα στη γενική σιωπή στα χέρια του τα νευρικά γάγγλια της ελληνικής βιομηχανίας ή μάλλον ότι σημαντικό έχει απομείνει από αυτήν.
Σε τελική πάντως ανάλυση όλη αυτή την εξαγορά την πέτυχε αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο γιατί βρήκε μία οικονομία ρημαγμένη από το παραγωγικό σαμποτάζ, με επιχειρηματίες πρόθυμους να πουλήσουν για να απαλλαγούν από το σαμποτάζ των ρωσόδουλων. Ιδιαίτερα ένας από αυτούς, ο πιο βιομηχανιστής, ο Δασκαλόπουλος είχε προηγούμενα δεχτεί έναν καθεστωτικό πόλεμο για το ανύπαρκτο «καρτέλ του γάλακτος». Μετά την εξαγορά της Δέλτα από τη MIG σχεδόν έπαψε να γίνεται λόγος για το «καρτέλ». To γεγονός πάντως είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι η αστική τάξη θα αντιδράσει μαχητικά σε αυτήν την καταβρόχθιση. Όποια και να είναι τα ελαφρυντικά τους μέχρι τώρα αυτοί οι αστοί πούλησαν τις επιχειρήσεις τους όσο πιο ακριβά μπορούσαν στο πιο σκοτεινό πράγμα για το οποίο τίποτα σχεδόν δεν ήξεραν και τίποτα δεν είχε αποδείξει προηγούμενα σε επίπεδο παραγωγής.
Πρέπει ο λαός, οι δημοκράτες και οι πραγματικοί πατριώτες να αναλάβουν το βάρος για να εμποδίσουν την εξαγορά άλλων επιχειρήσεων της ελληνικής βιομηχανίας από τη MIG και να βάλουν ζήτημα για ότι παράνομο έχει γίνει μέχρι τώρα από αυτήν μετά τις προηγούμενες εξαγορές. Η ένωση αυτών των αντιστάσεων χρειάζεται ένα αρκετά ισχυρό εργατικό κόμμα που θα συσπειρώσει όλες τις δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις για μια γενικότερη άμυνα της χώρας και του λαού απέναντι στο σοσιαλιμπεριαλισμό-φασισμό."

Η ρωσική Sistema χτυπά την πόρτα της Ευρώπης
* Με αφορμή το ανομολόγητο «φλερτ» της με την Deutsche Telekom, μια ματιά στα ρωσικά επιχειρηματικά «προγεφυρώματα» στη Γηραιά Ηπειρο

Γ. ΤΣΙΑΡΑΣ
Την πόρτα μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών χτυπούν εσχάτως τα ρωσικά επιχειρηματικά μεγαθήρια, σε μια εμφανή προσπάθεια δημιουργίας μετοχικών «προγεφυρωμάτων» στην - ούτως ή άλλως - εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία Ευρωπαϊκή Ενωση. Τελευταίο «κρούσμα» αυτής της - και πολιτικά - ενδιαφέρουσας τάσης είναι οι παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη ρωσική Sistema και στη γερμανική Deutsche Telecom: ένα «παζάρι» που σε πρώτη ανάγνωση διεξάγεται ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο εταιρειών, δηλαδή τον πρόεδρο της Sistema Βλαντίμιρ Γεφτουσένκοφ και τον διευθύνοντα σύμβουλο της DT Κάι-Ούβε Ρίκε, αλλά στην πραγματικότητα αφορά τις κυβερνήσεις των δύο μεγάλων χωρών, και όπως φαίνεται συζητήθηκε πρόσφατα ακόμη και στο επίπεδο της πραγματικής ηγεσίας, δηλαδή μεταξύ του «τσάρου» Βλαντίμιρ Πούτιν και της γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ.